4/19/2023

The following is my rough translation of my story posted on Friday into Esperanto. I am using the h-system which I also call the Jeono-system after my Korean friend who utilizes it often.

Bluenshovigho per @tobadzistsini

Gawtamo el rigardis la okulpeco de la teleskopo tiam fiksrigardis la chielon. "Enrigardu" li instigis lian amikon.
"Kion?"
"En-ri-gar-du!"

Davido superrigardis la malluman firmamenton ke estis punktigis per miliardo da steloj antaw li enrigardis la teleskopon. Jen estis Jupitero kun ghiaj familiaraj zonoj kaj strioj. Iono kaj Ganimedo estis videbla. Subite la fono ekbluighis el la eterna kosma nokto de la malplenajho, pala unue sed li povas vidi ke la bluo kreskas. Davido elrigardis kaj superrigardis la chielo. Law lia brakhorlogho la tempo estis 22:37 kaj nokto dawrus ghis cirkaw la sesa horo de la mateno.

"Fek'."
Gawtamo levigis liajn shultrojn, "Eble kvardek minutoj restos." Davido palpebrumis liajn okulojn al lia amiko. "Nesensigas! Se ni povas vidi la bluon tra la teleskopo tiam ni devus vidi ghin chi tie, chu?" Korbato. "Nun." Lia vocho softigis al flustro nur perdita al la nokt'.
Gawtamo ridis, lia vocho tenis muzikan akcenton de lia denaskighejo, ne la britia akcento ke Davido konis. "Nenio gravas ajn plu, David'!"

11:04 ptm kaj la chielo bluighis kiel matena krepusko krom ghi bluigas chie anstataw unu horizono. Enrigardas lian teleskopon, Gawtamo ridis, "Fiku chion! Fiku vin! Fiku min!" antaw li falis sur la terkonekto ridi. Estis supriza fojo char la Gawtamo ke Davido konis neniame diris "damne" aw aliaj fivortoj. Neniame.
Kelkaj sekundoj poste la teleskopo falis kaj rompighis sur la asfalto. Multekostaj optikoj kaj speguloj disfrakasi tra la grundo kiel novaj steloj kaj ekbriletis per la lumigha chielo.

"Stultulo! Estas mia teleskopo!" Nun la tempo estis 23:30 ptm kaj brila kiel meztago sed sensune.
"Ne ajn plu!" Li ridis.

Tra la chielo, lawlonge la ekliptiko, estis la vortoj, "Via komputilo tenas problemojn kaj devas rekomenci. Ni kolektas iom da eraraj informoj tiam ni rekomencos pro vi."
La kojonoj de Davido malvarmegighis dum li spektis la procenton kreski el 20% al 30%.

Eble tiam la granda komputilo rekomencas, aferoj plibonighos?

La Rakonto Malantaw La Rakonto

Mi estis che Mastodono kaj vidis poshtenon pri Mikrosofto inventigas artefaritan intelekton pro iu afero. Mi ridis char Mikrosofto estas plenaj da fiprogramistoj. Mi subite pripensis la bluan ekranon de morto. Due la kosma blua movo kaj la kosmo kaj la teorio ke chio estas simulado. Mi pardonpetas al mia kunloghanto ke mi utiligis lia nomo. Mi nur volis esti inklusiva. Pardonu min ke mia rakonto estas kolbasa festo.

Pri La Verkisto

tobadzistsini fekafishis per Tvitero sed li malpermesighis malantaw li diris, "Mortigu tutajn da miliardistoj kaj atompafigegu Zillow!" Nun li fekafishas Mastodone kaj pretendigas ke li estas vera verkisto. Vi povas trovi lin chiuj semajnfinoj kiam li skribas por "The Anomalist".

an old dream from 4/19/2015

Woke a hair before 7:22 a.m., repaired to the couch to finish my rest under my Ouija blanket.

For some reason I was working for Howard Stern. His guest was some tan chick with black hair famous for being on a reality show. Stern's studio was in a garage with glass garage doors. The talent's late, Howard goes off on a tangent, I bring up a cream colored Chevrolet HHR butted up agains the garage door. Out of nowhere a 1950's style car pulls in, rear-ends the HHR, sending it into a hallway scraping up its side. Stern's mantra is, "It belongs to the county, don't worry."

Dimbulb comes and sits down at the table. My eye is caught by her chauffeur's pale skin, and the fact her hair is full of tiny colored beads. Threads were sewn into her skin at strategic points and beaded too. I got an eyeful, noticed her oversized bazooms, and proceeded to communicate with the host in sign language how the help would be more interesting, and probably make the guest more interesting, if she came on the air.

The next couple of minutes were a trainwreck. The girl had great tits, butterface, and a brain cell dying of loneliness. The celebrity guest stormed out in a huff, but turns out she was jonesing for a hit, using her bruised ego as an excuse to score a toot.

I walk out, head up Route 37, find out a drug store / supermarket was being built on the corner of Main St. and Rt. 37. Wandered in, picked up a two liter of soda, then put it back because it wouldn't help my weight situation. The staff, and a manager, yell and chase me out of the joint.

Now I'm up, ready to write for The Anomalist, and wondering why I chose Howard Stern when he hasn't been funny since Jackie left the show.